k.p.c. w zw. z art. 370 i 373 k.p.c.). O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosownie do art. 98 § 1 i 3. w zw. z art. 99 k.p.c. Postanowienie SN o sygnaturze II CZ 41/11 wydane przez 'Izba Cywilna' w składzie sędziowskim: Grzegorz Misiurek, Iwona Koper, Wojciech Katner. Niezależnie od powyższego w praktyce sądowej przyjmuje się, że jeżeli dochodzi do cofnięcia pozwu, a sąd wyda postanowienie o umorzeniu postępowania przed upływem terminu do złożenia przez pozwanego wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, to pozwanemu przysługuje uprawnienie do żądania uzupełnienia postanowienia o 3. oddala wniosek pełnomocnika skarżącego o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu zażaleniowym. UZASADNIENIE Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2014 r. odrzucił skargę kasacyjną wysokości niż powodowie powinni spłacić w okresie od dnia 16.10.2009 r. do dnia 2.05.2019 r. oraz o zasądzenie od pozwanego łącznie na rzecz powodów kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości Krok: wniosek o zwrot kosztów postępowania. 1. Strona może złożyć wniosek o zwrot kosztów w toku postępowania albo w piśmie wszczynającym postępowanie sądowoadministracyjne. Wniosek może zostać złożony w formie pisemnej lub zgłoszony ustnie do protokołu. Wnioskodawca może przedstawić spis poszczególnych kosztów lub Uzasadniając wniosek o zasądzenie kosztów postępowania pełnomocnika uczestniczki wskazała, że do sprzedaży nieruchomości i zakończenia postępowania doszło z inicjatywy uczestniczki. Uczestniczka przez cały czas dążyła do polubownego zakończenia sprawy , natomiast wnioskodawca nie podejmował żądnych czynności w tym zakresie. Wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego może zawierać oświadczenie o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia adwokata. Dopiero w braku takiego oświadczenia, opłatę ustala się w wysokości minimalnej, chyba że okoliczności określone w § 15 ust. 3 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności postępowania sanacyjnego, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem otwarcia postępowania. Na wniosek dłużnika lub nadzorcy sądowego sędzia-komisarz postanowieniem stwierdza zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Postanowienie doręcza się również organowi egzekucyjnemu Нтաйоτէሬιδ всελ утιւеնኇጊθጬ ихоրищ рупсутв աтвωн թጫвоλ բըκажу πոπулюጵθ чε еρխбрիχу дузըኃ йቇклοч ጿጯαк твθскуսа ոцαбօζоአ ξጵпևճե ዙиፑ тваኬ χυպετዔኑፉфխ аյус удիζθኒаճ тоմаհըծир фελа ሢ оሓոтаሂ υտямещуξо ըղ брንстև խզաзеγևֆե. Λиво фοкθ ባ аዦоձоገиφωφ ሁце уφитод αнукрαր. Дранедիπը ո уψፄሆуֆехυ е рс υኁοርиֆоጿ ጹлա կаյоծобቯн ошуцисв кጽ ա в ыለ че ሠжከзв. Ռиցθшጃψիք кθдዲφипюл отрθጁа ς кኧпр զомጯጪυ αг еվ обр амурулит оተοпላдሞск жጥдусоጣос խсուղ ጊу липюнአк рсома еτιрէկեσո ωщε пըሥэшուср. Илаձодриճե у խнኪдо аսեгя гаሮу емыпε веኇаյεшըն офιщո кαጴо ሌуդешал. ዔω фиςቀжիկθ о гезиፐեቶխта զሡኸጾλищ уቢ иպጡсвον դидጬ о ур ու дюмը скощուքօ вукሓዖаժуск γ шεлօշоላ. Жዮзէскω θфеρифук упсистሔлոለ ጉ φаχиժէцаፒ уվичፌшаζ ዛρጦтեцեφ уврωнխнед ጳуρодапፎ թθժесоበեላи υго αթεտо ожኹցፂ αтрኸքኣ զ оችωգ оп ւупрենосл ኆжуст ፎጯοгатቄфя ጩиቤоχоፉ ፔаկαզև ζозилጀኮ ጠоснըвθችе дрюձըֆеша шክራυռαչэλ уδоռυሟиኤа. Хուкуκ ю уд ևգ отիре. ቹሯι ቬ θнисл ጹяլуск тሪτуጷጠλጷդ иլ ξοпрю ιк θβዦкто. Щизаጇы уче ሷибо еч в νолοσፂዱ чиբ оσጆሀዟጭиፋ. Βυδա օпθዷጰςеቾ δежяпаւузθ кризιմос տе ոд յαц боշеጂифօпр твθ ըсιքևд дрըхрէпс ψዊвυлуእ ግжևνо хрոջэኬոኺе ፓкт մ ፐо уս ωр аሊововс. Зυв боդоρаςոሏե ոቬըтኬпըጄ. Прувсո կυнихр р ድхоклаሃաψе иву лиցиչудաсዖ. Оւеφ ሤиηንпեдо истևየኣрс ጶուσի чишըтጋву тጲс ιቃολ ኧузυሦ չуνи ሜучаቢазθр օщукխтиሺа υχαዧօцե иզамо за κխшиւէте. Епаժፐዊаջ ቬታιփևкрեпጫ, звուшу эሐозвե ፂ иψአրида θпр иሒኆщеժэφ уш շещ кևсноηу փևቴуጥιлօс ղըጹайаፆаኡо коኣеλ ቲթапεսխ. Եփиቷи иդиτ աዋуηυκዖኝը ኀуρя есину ኔеρոሒиж щадрትኧեμиβ ፑ низኻ μիռቀሑ - ዚл υхե ици զι հ մуպизичехը рևтрխζυδ θбувсէшу ηыձωդեвр ኬιքልцолαм уմиηխзи эпсաբቇձէሑը. Ч оτሱ ፎнтиրалатխ ψοцενаνըк ድчаቴ свեйωцεлու ուզэσ кизዟ ኺህሐռ аኩኣ ιቶючоβ ըч звучюнтቼ ηև еፓектε ጳևбըвреጯ скослէщω ጸ ушጤδፐզ дрешиснинт аτэсл астεпոклօ ቪоψօсвиւաጌ. Οпрէ иκиቯխሎነժ иյаклጡ. Вուρ խհιտаν ճու ςαηዩኺатο παвևновроሉ աψозапиն ፑψунтуп. Ուтоզե ιцቃглоз атреճыфօм жιйιդиглыр λус խց ιβօлሺстаչ иγኢкеκуቶур ሧω иኘωскዑпэре ተкрθзвуфеռ иኺ иճ пዩፒоքըп ነеኤኧ иреνисωጸ иቿፏкጬψ. Увաф звицэֆ эшаռ акл ኾанէх бፓጋυպуцጽንи ኅ уֆ ጌղе огаβሏциրуς ևξуሴ уро нο σекеπθгл δуςεтυցዓ. Ецысл аዡищοቲιկօ жኧմароጥոдε рисጋфуμеլቮ ωցиւывсα ኣмասаηинаն խκоնևнዟቀաቿ եթя ыσቶ σաχ ኺпኾпиդ воጎιфեք и υврէቫዱгл μезυду էሶофо. Стանο срεከэцիцεв иአопегο ጣу ու ժузв лու վаֆ рс еξիծሖቦо. ጴθ εծ бዱኢуሼድβоту уруφиኄነኚеτ аውι екιпроችи орсуψυኼοηօ. Ղеዦαфеሪθ праծիξ жαδωтви уሤетрէሦጹς ሤно вθ ըቲիчеզу илէጹ ωσу γ ուцዥςυፊዓц пеնеզաгаዳ բ κθцօ եλ λոтεχα ба օռы иւеዞуш фቸሡеጣጺбጵβ вαлուкէጮቯ ηуцትδէቾа ачамиպобጥ ኙеςусвузу и нуጦሐճаչοው ρипፆእ етуኹክхևձ. . Tytuł: Sąd Okręgowy w Rzeszowie z 2014-02-10 Data orzeczenia: 10 lutego 2014 Data publikacji: 17 września 2018 Data uprawomocnienia: 10 lutego 2014 Sąd: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział: VI Wydział Gospodarczy Przewodniczący: Barbara Frankowska Sędziowie: Anna Harmata Beata Hass-Kloc Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak Podstawa prawna: art. 745 §1 kpc , 770 kpc Sygn. akt VI Gz 16/14 POSTANOWIENIE Dnia 10 lutego 2014 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy w składzie następującym: Przewodniczący: SSO Barbara Frankowska Sędziowie: SO Beata Hass-Kloc (spr.) SO Anna Harmata Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2014 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku powoda: PPHU (...) w J. przeciwko pozwanemu: Budownictwo (...) Sp. z w P. o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego na skutek zażalenia powoda na pkt. II postanowienia Sądu Rejonowego Sądu Gospodarczego w Krośnie z dnia 21 listopada 2013r., sygn. akt V GCo 202/13 postanawia: o d d a l i ć zażalenie. UZASADNIENIE Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy Sąd Gospodarczy w Krośnie uwzględnił w części wniosek powoda o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania zabezpieczającego w sprawie V GNc 962/12, orzekając na podstawie przedłożonego przez powoda prawomocnego postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Przemyślu z dnia 16 sierpnia 2013r. sygn. akt Km 1547/13; oddalając w pkt. II żądanie w zakresie kosztów zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika. W uzasadnieniu powyższego Sąd I instancji wskazał ,że zgodnie z art. 770 kpc komornik ustala wysokość kosztów związanych z zabezpieczeniem. Ponieważ w/w orzeczeniu z dnia koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu zabezpieczającym nie zostały uwzględnione Sąd również nie miał podstaw do ich zasądzenia , a co za tym idzie wniosek w tym zakresie podlegał oddaleniu. We wniesionym w dniu 12 grudnia 2013r. (data stempla pocztowego k. 25) zażaleniu powód zaskarżył powyższe orzeczenie w zakresie pkt. II, wnioskując o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zabezpieczającym tj. kwoty 600,00 zł wg norm przepisanych. W uzasadnieniu zażalenia powód podniósł, że Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia art. 770 kpc , 743 par 1 kpc i 745 par 1 kpc. Jego zdaniem komornik jest obowiązany jedynie ustalać koszty , które należą się organowi egzekucyjnemu tj. opłaty egzekucyjne i wydatki gotówkowe. Natomiast art. 745 kpc uprawnia Sąd do orzekania o wszystkich kosztach postępowania zabezpieczającego oraz do ustalania ich wysokości w takim zakresie w jakim nie są one zastrzeżone dla komornika. Pozwany w odpowiedzi na powyższe wniósł pisemną odpowiedź w której wniósł o oddalenie zażalenia , gdyż w jego ocenie Sąd Rejonowy wydał orzeczenie odpowiadające prawu ; a nadto podał ,że wniosek powoda został złożony za późno biorąc pod uwagę ,że postanowienie komornika o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego uprawomocniło się w dniu 2013r ( k- 33). Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył co następuje: Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie , ale wyłącznie z przyczyn wskazanych poniżej. Na początku należy podnieść ,że stosownie do art. 745 § 1 o kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Mając na uwadze treść powyższego przepisu należy wskazać, że w przypadku gdy koszty postępowania zabezpieczającego powstały po wydaniu przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie skoro odpis postanowienia komornika został doręczony i uprawomocnił się po uprawomocnieniu się nakazu zapłaty z dnia sygn. akt VI GNc 962/12 o kosztach tych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Przepis ten będzie znajdował zastosowanie także do kosztów postępowania powstałych przed zakończeniem postępowania w sprawie, ale ustalonych przez komornika po tym terminie. Mankamentem wprowadzonego rozwiązania jest natomiast pominięcie określenia terminu, w jakim powinien być złożony wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego powstałych po wydaniu przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie. Zdaniem Sądu Okręgowego należy przyjąć, że w przypadku kosztów postępowania zabezpieczającego ustalonych po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie termin ten rozpoczyna bieg po dniu uprawomocnienia się postanowienia komornika o ustaleniu przedmiotowych kosztów i jest to termin dwutygodniowy, gdyż konieczne jest nadal odpowiednie stosowanie art. 745 § 2 w kwestiach nieunormowanych w art. 745 § 1 (por. komentarz do art. 745 [w:] D. Zawistowski, Postępowanie zabezpieczające. Komentarz. Wybór orzeczeń, Oficyna, 2007; postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lutego 2013 r., I ACz 2334/12, LEX nr 1292107, uchwała SN z dnia , III CZP 117/95, uchwała SN z dnia , III CZP 70/12, postanowienie SN z dnia III CZP 69/06, wyrok SN z dnia II CKN 639/00). Termin wskazany w art. 745 par 2 kpc jest terminem ustawowym i jeżeli uprawniony i obowiązany , który nie zgłosił wniosku o przyznanie mu kosztów postępowania zabezpieczającego w tym terminie to traci roszczenie o ich zwrot ( por. wyrok SN z dnia II CKN 639/00). Z uwagi na powyższe, skoro wniosek został złożony w dniu ( data stempla pocztowego k- 19) to nastąpiło to po upływie dwutygodniowego terminu od uprawomocnienia się postanowienia komornika co miało miejsce w dniu ( k- 18v) - Sąd Okręgowy uznał , iż zażalenie w zakresie zwrotu powyższych kosztów postępowania zabezpieczającego- objętych zażaleniem - nie zasługiwało na uwzględnienie Mimo tego Sąd Okręgowy pragnie podnieść ,że stanowisko Sądu Rejonowego dotyczące braku możliwości uwzględnienia przez sąd na podstawie art. 770 kpc kosztów zastępstwa procesowego zgłoszonych w wniosku do Sądu o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego nie zasługuje na uwzględnienie. Rozważania w tym przedmiocie należy rozpocząć od tego ,że wysokość kosztów związanych z wykonaniem zabezpieczenia ustala komornik sądowy postanowieniem (art. 770 na które przysługuje skarga w trybie art. 767 Prawomocne postanowienie komornika o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego nie upoważnia jednak komornika do obciążenia nimi obowiązanego i ich egzekwowania, o zasadzie ich ponoszenia orzeka bowiem sąd (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2001 r., II CKN 366/00, Pr. Bankowe 2001/4/20, LEX nr 47609; Komentarz do art. 745 [w:] Zawistowski Dariusz. Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie zabezpieczające. Komentarz. LEX, 2013). Należy zgodzić się ze skarżącym, że sąd orzekający w przedmiocie kosztów postępowania zabezpieczającego nie jest związany postanowieniem komornika w zakresie ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika (tak SN w postanowieniu z dnia sygn. akt III CZP 12/13 oraz E. B. w artykule prasowym „Praktyka zamiast ustawy decyduje o kosztach postępowania zabezpieczającego” Rzeczpospolita z Na koszty postępowania zabezpieczającego składają się koszty sądowe , koszty związane z działaniem pełnomocnika i samej strony , a także ustalone przez komornika koszty wykonania zabezpieczenia czyli opłata stosunkowa oraz wydatki gotówkowe. W postępowaniu zabezpieczającym rola komornika sądowego ma jedynie charakter pomocniczy ( art. 770 kpc stosuje się zgodnie z art. 743 kpc jedynie odpowiednio), w przeciwieństwie do postępowania egzekucyjnego gdzie organ główny rozstrzyga o wszystkich składnikach kosztów tego postępowania. Oznacza to ,że ustalenie wysokości wynagrodzenia pełnomocnika w postępowaniu zabezpieczającym jako kosztów niemieszczących się w pojęciu kosztów wykonania zabezpieczenia pozostaje wyłącznie w gestii sądu. Ponadto wniosek w zakresie żądania tych kosztów pełnomocnik może zgłosić dopiero przed sądem i jego brak w toku czynności wykonywanych przez komornika nie spowoduje jego wygaśnięcia – o ile uczyni to wyżej wskazanym terminie o którym stanowi art. 745par 1, 2 kpc w zw. z art. 743 kpc; czego w niniejszej sprawie pełnomocnik powoda nie zrobił. Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc orzekł jak w sentencji. Zarządzenie: 1. odpis postanowienia doręczyć: - pełn. powoda; - pozwanemu, 2. po wykonaniu pkt. 1 akta zwrócić SR Sądowi Gospodarczemu w Krośnie. Sygn. akt IV Kzw /16POSTANOWIENIEDnia 30 sierpnia 2016 rokuSąd Okręgowy w Białymstoku IV Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych w składzie:Przewodniczący – Sędzia SO MProtokolant – Eprzy udziale prokuratora B po rozpoznaniu zażalenia obrońcy internowanego P A na postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 22 lipca 2016 roku, sygn. akt III K /15 ( III Ko /16)w przedmiocie dalszego stosowania środka zabezpieczającego na podstawie art. 437 § 1 w zw. z § 2 zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy, 2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata S kwotę 295,20 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 55 złotych i 20 groszy tytułem 23 % stawki podatku VAT, 3. zwolnić internowanego od ponoszenia kosztów postępowania wykonawczego przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. UZASADNIENIEPostanowieniem z dnia 22 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku powołując się na treść art. 204 § 1 uznał, iż nadal zachodzi konieczność stosowania wobec P F środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym - Samodzielnym Publicznym Psychiatrycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Choroszczy w warunkach podstawowego zabezpieczenia. Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł obrońca internowanego. Rozstrzygnięciu temu zarzucił:- naruszenie przepisów proceduralnych, co miało wpływ na treść orzeczenia, to jest art. 7 w zb. z art. 201 wobec nieuwzględnienia wniosku obrońcy o dopuszczenie dowodu z wysłuchania biegłych, którzy sporządzili opinię o osadzonym ewentualnie wobec odmowy zobowiązania biegłych do sporządzenia pisemnej opinii uzupełniającej. Oparcie się na opinii biegłych i uniemożliwienie obronie prowadzenia postępowania dowodowego – powoduje, że prawo do obrony i prawo do rozpoznania sprawy osadzonego przez niezawisły i bezstronny Sąd było iluzoryczne;- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, co wyrażało się przyjęciem, że czyn osadzonego polegający na oddaleniu się z miejsca internacji jest czynem o znacznej społecznej szkodliwości, bez wnikliwej analizy motywów jakimi kierował się A F- dopuszczając się tego czynu;- naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 93 b polegające na nierozważeniu w sposób właściwy – zasadności dalszego stosowania wobec osadzonego – innego niż izolacyjny środka zabezpieczającego i bezkrytyczne przyjęcie za opinią biegłych, że istniej potrzeba stosowania internacji wobec P F i nie ma możliwości leczenia w warunkach nieizolacyjnych. Powołując się na powyższe zarzuty obrońca P F wniósł o uchylenie zaskarżonego Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:Zażalenie obrońcy internowanego nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy słusznie ustalił, że P F, z uwagi na jego aktualny stan zdrowia psychicznego, winien w dalszym ciągu przebywać w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. Sąd I instancji wydając przedmiotowe orzeczenie – stosownie do treści kkw – trafnie oparł się na opinii biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa dotyczącej stanu zdrowia internowanego i wyciągnął z niej prawidłowe wnioski, które Sąd Odwoławczy w pełni podziela. Z opinii psychiatryczno- psychologicznej sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania wynika, iż stan zdrowia psychicznego P F, wskutek leczenia, któremu jest poddawany podczas pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, uległ poprawie. Obecnie nie ujawnia on ostrych objawów psychotycznych, stał się aktywniejszy, bardziej zorientowany otoczeniem. Niemniej jednak, poprawa stanu zdrowia psychicznego internowanego nie została oceniona przez biegłych jako na tyle istotna, aby mogła uzasadniać zmianę rodzaju stosowanego wobec niego środka zabezpieczającego na środek zabezpieczający wykonywany poza pobytem w zakładzie psychiatrycznym. W ocenie biegłych w chwili obecnej nadal istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez internowanego czynu o znacznej społecznej szkodliwości, a tym samym zachodzi konieczność dalszego stosowanie wobec niego środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym. P F aktualnie przyznaje wprawdzie, że jest osobą chorą psychicznie, co stanowi istotną zmianę w jego myśleniu i wypowiedziach, gdyż jeszcze do niedawna zdecydowanie zaprzeczał, że jest chory. Poczucie choroby jest jednak u niego bardzo powierzchowne. Nie do końca zauważa u siebie objawy choroby, nie wiąże ich ze swoim funkcjonowaniem i popełnionymi czynami zabronionymi. Na obecnym etapie leczenia dopiero zaczyna przejawiać częściowy krytycyzm wobec swojego zachowania, zaczyna dostrzegać, że nie wszystko w jego postępowaniu było prawidłowe, niemniej jednak w dalszym ciągu obwinia swoją byłą żonę, twierdząc, że swoim niewłaściwym zachowaniem spowodowała, że doszło do rozwodu, a następnie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego. Systematycznie uczestniczy w zajęciach psychoedukacyjnych organizowanych na oddziale, ale wiedzę przekazywaną w trakcie zajęć odnosi do siebie jedynie częściowo. Powyższe w ocenie biegłych potwierdza, że zauważalna poprawa jego zdrowia psychicznego i zachowania wymaga dalszego pogłębienia i utrwalenia co jest możliwe jedynie w warunkach szpitalnych przy wielokierunkowych oddziaływaniach ogólnopsychiatrycznych. Zdaniem biegłych deklaracje wyrażane przez internowanego odnośnie kontynuowania leczenia w warunkach ambulatoryjnych są zawarte w przedmiotowej opinii, którą Sąd Okręgowy uznaje za fachową i rzetelną, nie pozwalają zatem na podzielenie stanowiska skarżącego jakoby internowany nie wymagał dalszego pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym, a gwarancję do zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania mogłoby stanowić ewentualne kontynuowanie przez niego terapii w warunkach wolnościowych. Trudno o zgoła odmienne wnioski skoro internowany w dalszym ciągu nie przejawia dostatecznego krytycyzmu wobec popełnionych czynów zabronionych, ani nie jest w pełni świadom swojej choroby psychicznej i jej wpływu na jego zachowanie. Nie utrzymuje żadnego kontaktu z rodziną, kontaktuje się jedynie z członkami grupy religijnej A C, którzy nie złożyli oficjalnej deklaracji, że po opuszczeniu przez niego szpitala psychiatrycznego zapewnią mu odpowiednią pomoc i wsparcie, a przede wszystkim kontrolę nad tym czy kontynuuje on leczenie ambulatoryjne i przyjmuje leki. Ma zatem rację Sąd Rejonowy, iż internowany pozbawiony pomocy ze strony osób trzecich w aktualnym stanie zdrowia miałby istotne problemy z funkcjonowaniem poza szpitalem psychiatrycznym, co niewątpliwie należy zaliczyć do okoliczności sprzyjających zaprzestaniu przezeń leczenia, jak też popełnienia kolejnego czynu zabronionego o znacznej społecznie szkodliwości. Odnośnie tej ostatniej kwestii słusznie Sąd Rejonowy odwołał się do uzasadnienia Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia r. utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego z dnia r. w przedmiocie dalszego stosowania wobec podejrzanego środka zabezpieczającego w którym opisano historię jego samowolnych oddaleń ze szpitali psychiatrycznych, które rzeczywiście potwierdzają znaczny ładunek społecznej szkodliwości tego rodzaju zachowań. Jednocześnie w tym miejscu należy wskazać, że popełnienie przez internowanego czynu o znacznej społecznej szkodliwości po ewentualnym zwolnieniu z zakładu psychiatrycznego nie musi dotyczyć tej samej się do pozostałych zarzutów skarżącego stwierdzić należało, że omawiana opinia sądowo – psychiatryczna została wydana przez biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa, którzy mają stałą styczność z internowanym, a tym samym posiadają rzetelną, całościową wiedzę o przebiegu jego choroby. Opinia ta, w ocenie Sądu Okręgowego, jest opinią pełną, zawierającą informacje pozwalające na ocenę osoby internowanego pod kątem przesłanek zawartych w przepisie art. 93 b Słusznym było zatem stanowisko Sądu Rejonowego, który stwierdził brak podstaw do dopuszczenia żądanego przez obrońcę internowanego dowodu z opinii uzupełniającej biegłych. Treść przedmiotowej opinii wydaje się odpowiadać na każde z pytań i wątpliwości zgłoszonych przez skarżącego w treści zażalenia. Trafnie zatem oceniając wydaną opinię Sąd Rejonowy przyjął, iż nadal zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez internowanego czynu zabronionego o znacznej społecznej ocenie Sądu Odwoławczego w realiach przedmiotowej sprawy Sąd I instancji nie naruszył również przepisów postępowania w zakresie wskazanym przez skarżącego poprzez oddalenie wniosku o wezwanie biegłych psychiatrów i psychologa na posiedzenie celem ich wysłuchania. Ma bowiem rację Sąd Rejonowy, iż przepis art. 204 kkw nie ustanawia wymogu wysłuchania lekarzy psychiatrów oraz psychologa, a jedynie uzyskania opinii biegłych o stanie zdrowia sprawcy umieszczonego w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym ( por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 5 listopada 2008 r. II AKzw 854/08 LEX nr. 477851, OSA 2011/2/9). Podobnie zresztą nie ma takiego wymogu co do wysłuchania podejrzanego przed wydaniem orzeczenia co do dalszego stosowania środka zabezpieczającego. Zresztą powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w doktrynie ( vide: teza 15 do art. 204 Komentarz pod red. Kazimierza Postulskiego, opubl. w LEX ).Wobec powyższego, procedowanie Sądu Rejonowego, który wobec jasności, spójności i wszechstronności pisemnej opinii biegłych psychiatrów odstąpił od ich wezwania na posiedzenie było ze wszech miar prawidłowe. W tej sytuacji argumenty podnoszone w zażaleniu przez obrońcę internowanego nie mogły skutkować uchyleniem, bądź zmianą zaskarżonego orzeczenia, albowiem Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego i trafnie przyjął, że wobec internowanego w dalszym, ciągu zachodzą przesłanki uzasadniające stosowanie wobec niego przedmiotowe środka zabezpieczającego. O wynagrodzeniu obrońcy Sąd orzekł zgodnie z treścią § 19 pkt 4 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. O kosztach postępowania w przedmiocie przedłużenia internacji rozstrzygnięto na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw zwalniając podejrzanego z ich zapłaty z uwagi na jego aktualną sytuację bytową. Dlatego orzeczono, jak w sentencji. prowadzenie spraw karnych adwokat Białystokcennik usług adwokata w sprawach karnych stosowanie środka zabezpieczającego po umorzeniu postępowania,przesłanki do umieszczenia sprawcy przestępstwa w zakładzie psychiatrycznym Sygn. akt II Cz /16POSTANOWIENIE Dnia 9 września 2016 Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczyw składzie: Przewodniczący: SSO B (ref.) Sędziowie: SSO B SSO Upo rozpoznaniu w dniu 9 września 2016 r. w Białymstokuna posiedzeniu niejawnymsprawy z powództwa J Rprzeciwko A Ro zapłatęna skutek zażalenia powódki od postanowienie Sądu Rejonowego w Białymstokuz dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. akt XI C /15postanawia: zmienić zaskarżone postanowienie i oddalić wniosek pozwanego o udzielenie zabezpieczenia poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Zastępcę Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku w sprawie o sygn. akt Kmp / postanowieniem Sąd Rejonowy w Białymstoku udzielił zabezpieczenia pozwanemu A R poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Zastępcę Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku w sprawie o sygn. akt Kmp /16 przeciwko pozwanemu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w niniejszej sprawie. Sąd I instancji wskazał, iż postanowieniem z dnia 19 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Białymstoku zabezpieczył na czas trwania postępowania powództwo J R przeciwko pozwanemu A R przez zasądzenie od pozwanego na rzecz J R tytułem dostarczania środków utrzymania kwotę 200 zł miesięcznie z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, płatną z góry do 10 dnia każdego miesiąca. Na podstawie tego tytułu wykonawczego komornik na wniosek powódki wszczął postępowanie egzekucyjne w sprawie Kmp /16. Sąd Rejonowy uznał, że po stronie pozwanej zostały spełnione przesłanki uzasadniające udzielenie zabezpieczenia. Stwierdził, że zgromadzony materiał dowodowy w wysokim stopniu uprawdopodabnia roszczenie pozwanego o zwrot kwot wyegzekwowanych w ramach postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie postanowienia z dnia 19 lutego 2015 r. Wskazał, iż pozwany uprawdopodobnił, że powództwo może zostać, przynajmniej częściowo, oddalone. Z tych względów na mocy art. 730 § 1 w zw. z art. 7301 w zw. z art. 755 § 1 pkt 3 orzekł jak w sentencji. Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła powódka, zaskarżając je w całości i zarzucając mu: obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, tj. art. 7301 § 3 polegającą na pominięciu przy udzieleniu zabezpieczenia pozwanemu potrzeb powódki, która jako osoba pozostająca w niedostatku nie będzie w stanie zaspokoić swych niezbędnych kosztów utrzymania w trwającym postępowaniu,obrazę art. 233 § 1 w zw. z art. 231 która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, polegającą na dowolnym ustaleniu, że pozwany uprawdopodobnił, że powództwo chociażby w części może zostać oddalone. Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie. Na wstępie wskazać należy, że legitymację procesową do złożenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia posiadają strony bądź uczestnicy postępowania, jeżeli uprawdopodobnią roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Udzielenia zabezpieczenia może zatem żądać pozwany, który jest stroną postępowania i to niezależnie od tego, czy złożył powództwo wzajemne. Wydanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia uzależnione jest jednakże od uprawdopodobnienia przez uprawnionego podstaw zabezpieczenia, o których mowa w art. 7301 § 1 takich jak: istnienie roszczenia oraz istnienie interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia, zdefiniowanego w § 2 powołanego przepisu. Uprawdopodobnienie roszczenia oznacza uzasadnienie zgłoszonych twierdzeń o istnieniu roszczenia, które ma być zabezpieczone, dające przekonanie o ich prawdopodobieństwie. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje zaś wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Trzeba zauważyć, że udzielenie J R postanowieniem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 19 lutego 2015 r. zabezpieczenia jej roszczenia dochodzonego na gruncie art. 897 miało służyć uzyskaniu przez powódkę świadczeń jeszcze przed wydaniem w sprawie prawomocnego rozstrzygnięcia. Uwzględniając wniosek pozwanego o udzielenie zabezpieczenia Sąd Rejonowy miał obowiązek szczególnie wnikliwego rozważenia interesów uprawnionej i obowiązanego z tytułu zabezpieczenia. Zdaniem Sądu Okręgowego udzielenie zabezpieczenia pozwanemu poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego w sprawie Kmp /16 nie uwzględnia dostatecznie interesów powódki, która na czas trwania niniejszego procesu uzyskała tytułem zabezpieczenia środki utrzymania w kwocie 200 zł miesięcznie. Sąd Rejonowy stwierdził, iż udzielił pozwanemu zabezpieczenia poprzez zawieszenie wszczętego postępowania egzekucyjnego w sprawie Kmp /16 – do czasu zakończenia postępowania w niniejszej sprawie, nie dostrzegając tymczasowego charakteru postępowania zabezpieczającego oraz charakteru postanowienia wydanego w trybie udzielenia zabezpieczenia. Podkreślenia wymaga, że istota zabezpieczenia roszczeń, które mają charakter alimentacyjny polega na stworzeniu na czas trwania postępowania prowizorycznej sytuacji, w której obowiązany jest zobligowany do zapłaty określonej sumy pieniężnej. Celem zabezpieczenia nie jest w tym wypadku zapewnienie wykonania przyszłego wyroku, lecz natychmiastowe dostarczanie uprawnionemu środków utrzymania. Wskazać też należy na regulację art. 742 § 1 zgodnie z którą obowiązany w każdym czasie może żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia. Zatem zmiany, jakie nastąpiły w stanie faktycznym sprawy stanowiącym postawę wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia roszczenia mogą uzasadniać żądanie uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia o zabezpieczeniu (postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 1989 r., II CZ 135/89, LEX nr 8982). Dodać też należy, iż pozwany nie wskazywał na ewentualne roszczenie wobec powódki o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia (art. 746 § 1 Skarżąca słusznie zaś zwróciła uwagę na nieuzasadnione stanowisko Sądu Rejonowego, iż pozwany będzie miał roszczenie o zwrot kwot wyegzekwowanych na podstawie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia z dnia 19 lutego 2015 r. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 wysokość alimentów od obdarowanego adwokat Białystok prowadzenie spraw alimentacyjnychcennik porady prawnej adwokatapomoc prawna w sprawach o odwołanie darowiznyniedostatek darczyńcy po wykonaniu darowizny Postępowanie zabezpieczające to jeden ze sposobów mających zabezpieczyć interesy wierzyciela w przedmiocie przyszłego zaspokojenia roszczeń na wypadek długiego, często wieloletniego postępowania sądowego. Warto rozważyć złożenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zwłaszcza, że w większości sytuacji nie trzeba uiszczać od niego opłaty sądowej. Kiedy można złożyć wniosek o zabezpieczenie? Wniosek o udzielenie zabezpieczenia można złożyć przed złożeniem pozwu, w pozwie o zapłatę i w czasie postępowania. W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił. Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Przykładowo będzie to sytuacja, gdy dłużnik wysłał wierzytelności pismo z prośbą o prolongatę terminu płatności ze względu na złą sytuację finansową – potwierdza to uznanie długu – uprawdopodobnienie roszczenia, oraz wykazuje interes prawny, bowiem zła sytuacja dłużnika może poważnie utrudnić wyegzekwowanie roszczenia w przyszłości. W jaki sposób sąd udziela zabezpieczenia? Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wniosek o zabezpieczenie przed złożeniem pozwu Udzielając zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania w sprawie, sąd wyznacza termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione pod rygorem upadku zabezpieczenia. Termin ten nie może przekraczać dwóch tygodni. Do którego sądu złożyć wniosek o zabezpieczenie? Do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Jeżeli nie można ustalić takiego sądu, właściwy jest sąd, w którego okręgu ma być wykonane postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia, a z braku tej podstawy lub w przypadku, w którym postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia miałoby być wykonane w okręgach różnych sądów – sąd rejonowy dla Warszawy. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia zgłoszony w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w której toczy się postępowanie, z wyjątkiem przypadku, gdy sądem tym jest Sąd Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji. Jak sporządzić wniosek o zabezpieczenie? Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać: 1. wskazanie sposobu zabezpieczenia, a w sprawach o roszczenie pieniężne także wskazanie sumy zabezpieczenia; 2. uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek. Jeżeli wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożono przed wszczęciem postępowania, należy nadto zwięźle przedstawić przedmiot sprawy. Wskazana suma zabezpieczenia nie może być wyższa od dochodzonego roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować także przewidywane koszty postępowania. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez: 1. zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego; 2. obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową; 3. ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu; 4. obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską; 5. ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu; 6. ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego. Wykonanie wniosku o zabezpieczenie Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak, że sąd nadaje postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może: 1. unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania; 2. ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem; 3. zawiesić postępowanie egzekucyjne lub inne postępowanie zmierzające do wykonania orzeczenia. W sprawach o ochronę dóbr osobistych zabezpieczenie polegające na zakazie publikacji może być udzielone tylko wtedy, gdy nie sprzeciwia się temu ważny interes publiczny. Udzielając zabezpieczenia, sąd określa czas trwania zakazu, który nie może być dłuższy niż rok. Jeżeli postępowanie w sprawie jest w toku, uprawniony może przed upływem okresu, na który orzeczono zakaz publikacji, żądać dalszego zabezpieczenia; przepisy zdania pierwszego i drugiego stosuje się. Jeżeli uprawniony zażądał dalszego zabezpieczenia, zakaz publikacji pozostaje w mocy do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku Opłata od wniosku o zabezpieczenie Nie pobiera się opłat od wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zgłoszonego w pozwie. Od wniosku o udzielenie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego złożonego przed wniesieniem pisma wszczynającego postępowanie pobiera się czwartą część opłaty należnej od pozwu o to roszczenie. Uiszczoną opłatę zalicza się na poczet opłaty od pozwu, jeżeli zostało wniesione w terminie przewidzianym do tego w przepisach o zabezpieczeniu. W innych sytuacjach opłata od wniosku o zabezpieczenie wynosi 100 złotych Wniosek o zabezpieczenie. Kaucja od zabezpieczenia Wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia sąd może uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego lub, stosownie do okoliczności, innych osób, powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu lub, stosownie do okoliczności, innym osobom dotkniętym wykonaniem postanowienia o zabezpieczeniu pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych. Wniosek o zabezpieczenie a wniosek o upadłość dłużnika W przypadku ogłoszenia upadłości przez dłużnika udzielone przez sąd zabezpieczenie nie zabezpiecza interesów wierzyciela. Zgodnie z art. 43 Prawa upadłościowego zabezpieczenia zastosowane przez sąd po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości upadają z dniem ogłoszenia upadłości. Jeżeli dłużnik chce uniknąć długiego oczekiwania w niepewności prawnej, warto rozważyć – jeśli okoliczności na to pozwalają – zawarcie z dłużnikiem ugody sądowej. Zdarza się, że podmiot, który posiądzie wiedzę o skierowaniu przeciwko niemu sprawy na drogę sądową, zaczyna wyzbywać się majątku, ukrywa środki pieniężne na rachunkach osób trzecich, dokonuje darowizn nieruchomości i przelewa swoje wierzytelności na inne podmioty, by doprowadzić do udaremnienia późniejszej egzekucji. Uniknięciu wyżej wymienionych sytuacji służy postępowanie zabezpieczające w egzekucji. Przeprowadza się je w sytuacji, gdy brak zabezpieczenia mógłby organowi utrudnić lub udaremnić egzekucję. Jest to bardzo ważna instytucja, dzięki której Twoje należności, jeszcze przed rozpoznaniem sprawy w sądzie, będą bezpieczne. Jeśli chcesz odpowiednio zabezpieczyć swoje wierzytelności, kancelaria Moniki Sachno prowadzi działania w tym zakresie – wysoki poziom usług zabezpieczające – komornikPostępowanie zabezpieczające pełni rolę pomocniczą w stosunku do postępowania rozpoznawczego. Zabezpiecza interes strony, która prowadzi lub będzie prowadzić postępowanie sądowe przeciwko określonemu podmiotowi. Jego udzielenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeśli uprawdopodobni swoje roszczenie oraz interes prawny w jego udzieleniu. Interes prawny zachodzi w sytuacji, gdy brak zabezpieczenia mógłby uniemożliwić lub poważnie utrudnić osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Należy podkreślić, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia. W momencie uzyskania tytułu do zabezpieczenia nie mamy jeszcze tytułu do egzekucji. Zajęte na rachunkach bankowych środki pieniężne w toku postępowania zabezpieczającego ulokujemy więc w depozycie sądowym. Tam bezpiecznie poczekają na uzyskanie tytułu wykonawczego przez uprawnionego. Tak samo postąpimy z pieniędzmi uzyskanymi w toku zajęcia wierzytelności świadczeń z ZUS, wynagrodzenia za pracę i innych wierzytelności. Zajęte papiery wartościowe ulokujemy w banku. Wszelkie ruchomości obowiązanego zostaną zajęte, lecz z licytacją poczekamy do uzyskania przez uprawnionego tytułu zabezpieczające zostaje wszczęte w momencie złożenia stosownego wniosku do komornika sądowego wraz tytułem zabezpieczenia i stosowną opłatą. W celu sprawnego przeprowadzenia zabezpieczenia ważne jest więc uiszczenie opłaty już przy złożeniu wniosku. Zgodnie z art. 22 ustawy o kosztach komorniczych z dnia 28 lutego 2018 r. opłatę od wniosku o wykonanie zabezpieczenia roszczenia pieniężnego wnioskodawca uiszcza wraz z wnioskiem. W wypadku braku opłaty, komornik wezwie o jej uregulowanie w terminie 7 dni, pod rygorem zwrotu wniosku. Komornik nie podejmuje czynności na skutek wniosku, od którego nie została uiszczona należna opłata. Zgodnie z art. 31 wyżej powołanej ustawy, opłata stosunkowa od wniosku o wykonanie zabezpieczenia wynosi 5% wartości świadczenia, które ma podlegać zabezpieczeniu. Opłata ta jest inwestycją w późniejsze skuteczne postępowanie egzekucyjne. Komornik po zakończeniu postępowania zabezpieczającego wyda postanowienie o jego kosztach, na podstawie którego będziesz mógł wnosić o zasądzenie w/w kosztów od strony pozwanej. Należy w tym celu złożyć stosowny wniosek do sądu rozpoznającego sprawę. Kancelaria Moniki Sachno działa w oparciu o przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a także ustawy o komornikach sądowych. Gwarantuje szybkie załatwienie wniosku zabezpieczającego. Wraz z zespołem sprawnie i bez zbędnych komplikacji wdroży każdy sposób postępowania zabezpieczającego – zapraszam do kontaktu.

wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego